haklar ve ifadeler Görüş, öneri ve yorumlarınız için bize ulaşın

Sosyal izolasyon yapabilmek bu evde zor açıkçası. Şu an normalden de kalabalığız, annemle babam da bizde kalıyor. Biz zaten 5 kişiydik, şimdi 7 kişiyiz. Ev 2 odalı. Yasak kalksa biz gideceğiz aslında, belki eşimin ailesinin yanına gideriz diyoruz. Onlar köyde kalıyorlar. Orda izolasyon olabilir.

Çok temizlik yaptım başta şimdi azalttım. Dışarı çıkmamak lazım ama para da kazanmak lazım, kararsız kaldık. Ama zaten işler azaldı pek çıkmıyorum.

Bütün gün ev işiyle uğraşıyorum. Kızımla pek vakit geçiremiyorum bu ara. Çünkü şu salgın sürecinde üstüne gidiyorum gibi hissetmesini de istemiyorum. İstanbul a gelince zaten yeterince sorumluluğu olacak ve o yüzden buradayken tadını çıkarsın istiyorum. Kızım akıllı ve büyüdükçe huyları değişiyor. Bu sinirlerimi bozuyor. Galiba fazla sorumluluk yüklemek istiyorum. Bana yardım etsin vs ama 8 yaşında bir çocuk sonuçta.

Hastaneye gitmek de sıkıntı şu an. Toplu taşımaya binmek istemiyorum. Ambulans korona olursan geliyor ama ben hamileyim diye gelmez ki. Ben de gidemedim işte. 

Kabul etmedi, kirayı istedi, kapıya geldi, burada dördüncü yılımız, daha önce onu hiç kapımızda görmedik. Eve girerken verdiğimiz depozitodan kesmesini istedik, kabul etmedi. Depozito olarak 1500, hayır 2000 ödemiştik ama kabul etmedi. Her şey bir yana, kira bir yana, özellikle destek verebilecek kimsen yoksa, kirayı ödemen gerekiyor, bu bir sorun.

Ben asıl evsiz kalırsak diye korkuyorum. Bizim gelirler durdu mesela. Temizliğe gidiyordum şimdi gitmiyorum. Kocam iş arıyordu. Önümüzdeki ay bu evde olursak, bu izolasyon bizim için yeterli.

Çocuklar evde, ben evdeyim o yüzden şu an endişelenmiyorum. Ama burada yakınım yok benim. Tek başıma çocuklara baktığım için zaten işe gidemezdim onlar da gelme dedi gitmiyorum. Annem burada olsaydı iyi olabilirdi. O memlekette, Hakkari’de. Şimdi ben hastalansam mesela gerçekten çocukları kime bırakırım onu bilmiyorum.

Evde iş yükü çok bunalttı. Yemekten temizlikten çok sıkıldım.

Mesela bu ay aşıya götürmem lazım bebeğimi ama emin değilim ne yapmalıyız? Hangi hastaneye gitmek daha güvenli kafam karışık. Bazı hastanelere korona hastası gelmiyormuş ama işte bilemiyorsun belki hasta olduğunun farkında değil, nasıl bileceğiz?

Gerekirse hepimiz bır oda da kalırız, hastalanan kişiye yer açarız. Napalım? 

Kazanç durumu bence sorun. Büyük oğlumla kocam inşaatta çalışıyordu. Şu an çalışamıyorlar. Bu ay sıkıntı değil ama önümüzdeki ay için düşünüyorum tabi. Sıkılıyorum. Zaten evde kalabalık, yemek, temizlik çok iş var. Ama tabii çok şükür evdeyiz diye de dua ediyorum.

sosyal medyada Yusuf El-Mena diye biri var. Cumhurbaşkanının konuşmalarıyla ilgili videolar ve haberler paylaşıyor. Ya da bir başka sohbet ortamı, daha güvenilir ve bir çok faydalı bilgi veriyor. Güvenilir olmayan medyaya inanmıyoruz ve yalan haberleri izlemiyoruz. Biz sadece bu kişiyi takip ediyoruz.

Bu durumdan çok korkuyoruz, eğer devam ederse, evde bir parça ekmek kalmayacak. Ve evin kirası, bu ay nasıl ödeyeceğimizi bilmiyorum. Kocam depresyonda, onun depresyonunu artırmamak için onunla da konuşamıyorum, bu durumdan çok korkuyorum, Korona’dan ziyade, esas en çok bundan korkuyorum.

Türkçe bizim için hiç kolay değil… B1 seviyesine geldim ama oğluma açıklama yapabilecek düzeyde değilim. Türkçe’den Arapça’ya çevirmek, özellikle de küçük bir çocuk için çok zor. Biraz zaman alıyor, okuyorum, anlıyorum ama oğluma açıklamak için zamana ihtiyacım var.

Maske takmayın dediler, sonra takın dediler. Takıyoruz şimdi. Ellerini yıkatıyorum çocukların sürekli. 

Onları takip ediyorum ve ciddiye alınca EBA’daki ödevlerini yapıyorlar ve televizyondaki derslerini izliyorlar.

Virüs bitsin artık. Maddi ve manevi çöküşe geçtim iyice. Psikolojik olarak da pek iyi sayılmam. 

Çocuklar kaygılı değil bence, ben onlara yansıtmıyorum ama ben kaygılıyım aslında. Çok temizlik yapıyorum. Ama yapmak da lazım.

Hiç yalnız kalamazsın bu evde. Deneriz ama nasıl olacak? Burada yalnız kalacak yer yok. Ama dikkat ediyoruz, dışarıda kapının önü dışında bir yere gitmiyoruz.

Çocukların dikkati dağılmasın diye onlarla nerdeyse kavga ediyorum. Her zaman yanlarındayım.

Dersleri bayağı iyiydi. Ama öğretmenini yakından takip ederek öğreniyordu ama şimdi oğlum derslere katılmadığından ve televizyon öğretmenle derse katılmak gibi olmadığından, (eskisi gibi olmuyor).

Dışarı çıkmıyoruz pek. Maske satışı başlayınca kendimiz aldık, şifre gelmedi bize. 

Yoruldum artık. Beslenme ve uyku düzenimde değişmeler oldu sürekli yiyorum ve ne kadar uyusamda hep uykum var.Aşı bulunacak mı gibi sorular var sürekli kafamda. 

Markete gitmeyi azalttık. Maske de kullanıyoruz.

Olmaz bence. Çünkü yer yok. Üst üste yaşıyoruz, mutfak, oda...

Küçük olanlar çalışma zamanı geldiğini anlayamıyor, onları ittirmek zorundasın.

Çocuklara kaygımı yansıtmak tabii istemiyorum ama ailedekilerin çoğunda hastalık var. Çocuğumun birinde ileri derecede astım var, eşim de kalp var. Çok dikkat ediyorum, bu da üstümdeki yükü artırıyor.

Toplu olarak alisveris yaptik. Haftada bir yada 10 gunde bir. Maske ile ciktik. Maske kodu geldi. Bence onlemler super olmasa da genel olarak yeterliydi.

Medyayla ilgili, yeterli ama biraz gereğinden fazla [gülüyor] hangi bilginin doğru, hangi bilginin yanlış olduğunu bilemezsin, sayılara baktığımız bir noktaya geldik, artışın stres yarattığı bir noktaya, şimdi… gerekmediği sürece dışarı çıkmıyoruz ve bu en önemli şey, ama korku, paranoya ve obsesyon noktasına varmak istemiyoruz.

Maddi kaygılardan dolayı köye geldik biz. Kaygılanmıyorum şu an. Burada vaka yok. Rahat ettik burada. Hava alabiliyoruz yani, ama İstanbul’da kalsaydık ne yapardık bilmiyorum. Ailedekiler destek oluyor.

Fazla bir önlem almadık çünkü biz köye geldik, burada herkes akraba tabi. İster istemez görüşüyoruz. 

Sigortam yok ki, benim de çocukların da. Babası işsiz çocukların. Ben de temizlikle geçiniyorum, benim de yok. Üstüne bu evde kalma zorunluluğu gelince, iyice karıştı durumlar. Hastaneye gitmedik ama gitmemiz gerekse nasıl gideriz emin de değilim. Bütün masrafları devlet karşılayacak mı? İlaç mesela alamıyoruz şu an. Geçen ay kızım ateşlendi, bekledik geçti.

Kızım artık (beni) dinlemek istemiyor, ...tatilde olduğunu düşünüyor, sorun bu, oturup televizyon izlemek ve oyun oynamak istiyor.

Ama dili anlamıyoruz, ne dediğimi anlıyor musun? Yanlış bir şeyler olmasından korkuyoruz.

Kas hastalığı var bende. Düzenli doktora gidiyorum. Bu ara gitmedim. Gitmek daha tehlikeli olur ama mesela atak geçirsem sıkıntı olur.