haklar ve ifadeler Görüş, öneri ve yorumlarınız için bize ulaşın

Kirayı ileri tarihe attık ve şu an bir ses yok. Fatura birikiyor malesef. 

Sıkıldık artık, hiç açmıyorum haberleri. Evin işi, çocuklar derken geçiyor ki gün. 

Öğretmenlerle ilişkiler eskisi gibi değil tabi ki, bazen tam takip ediyoruz herşeyi bazen edemiyoruz, ev işleri derken zaman su gibi akıp geçiyor, eba’yı faydalı buluyorum. Ancak ilişkiler yüzyüze görüşüldüğü gibi değil, iş olarak yapılıyor. Bence öğretmenlerin haftasonları beş dakika da olsa mümkünse tabi ki imkanlar öğrenciler ile yüzyüze görüşselerdi ilişkiler daha sıcak kalırdı.

İnsanlarda gelecek kaygısı var. Biz de tabii ki dışarı çıkmak zorundayız yoksa ne yiyeceğiz, insanları hastalık değil gelecek kaygısı yoruyor.

Televizyondan başta daha çok izliyorduk ama azalttık kabullendik sanırım biraz da, elimizden de daha fazlası gelmiyor ki sürekli izleyip bilgi alsam ne olacak.

Zaten öğretmenlerle iletişimimiz kısıtlı, whatsapp grupları üzerinden ödev veriliyor çocuklara ama bu ödevleri yapmak için bizim çıktı almamız gerekiyor. Çünkü telefondan çocuklar ödevlerini yapamıyorlar bu da ciddi bir maaliyet yaratıyor. Bir hafta da 100tl harcamam gerekti, vala artık gitmiyorum çıktı almaya. Zaten çocuklar da söz dinlemiyor, bıraktılar dersleri.

Biz köye geldiğimiz için internete girmiyoruz burada pek, aslında telefonumda vardı benim ama çocuklara vermiyorum zaten çekmiyor da çoğu yerde.

Çocuklar evde çok mutlular, uzaktan eğitimi benim gösterebildiğim kadarı ile takip ediyor tabi ki, bazen yetiştiremiyorum dersleri, okula gitmek istiyor ancak evde olmayı daha çok seviyorlar, oyun kurarak birbirleriyle oynuyorlar. 

Küçük kızım bile söylüyor ‘neden beni öpüyorsun, dışarıdan geldin. Beni öpemezsin.

Eşim sigortasız çalışıyor. Ben arada sırada adliyede iş yapıyorum. Salgın her şeyi alt üst etti. Özellikle maddi olarak.

Uzaktan eğitimden memnun değilim. Şartlar çok sıkıntılı. Ebanın içeriğini pek beğenmedim. Eğitim sistemi daha farklı olabilirdi.

Uzaktan eğitim olmaz çünkü.Ben kendim yakından bile eğitim veremiyorum.

Yok internete pek bakmıyoruz. Televizyondan takip ediyoruz.

Uzaktan eğitim çok sıkıcı ve boş. 

Telefonlarımız da var internet. Benim de var eşimin de. 

Ailede şuan bir tek ben çalışıyorum oğlum ve eşim işsiz kaldı ev kira olduğu için tabiki de etkilendi.

Evde çalışan yok şu an. Devletten yardım alıyorum. Çünkü çocuklarım küçük olduğu için çalışamıyorum.Koronadan önce part time iş alıyordum artık o da yok. Yetmediğim yerde büyüklerimden maddi destek alıyorum. 

Virüsten nasıl korunacağız televizyondaki tartışma programlarını izliyoruz, doktorlar anlatıyor. El yıkamanın uzunluğunu bile oradan öğrendi insanlar ama bazen çok anlatılıyor. Dışarı çıkma diyorlar. Zorundayız çıkacağız, nasıl çıkmayacağımızla ilgili birşey yok. Bu konuda güvenmiyorum.

Kocam bir şeyler almaya gittiğinde, öncelikle, özellikle de pazara gidince, tüm torbaları atıyoruz, sebzeler ve meyveler sirkeyle yıkanıyor.

İnternet almıştık eve kızım liseye başlayınca oradan bağlanıyoruz.

Dünya sağlık örgütlerini takip ediyorum ve çeşitli internet kanallarını birde. Aşı bulunana kadar tedbir ve tehlike sürecek. Son zamanlar haberleri açıkçası takip etmemeye başladım hem yoruluyorum hem de psikolojim bozulmaya başladı.

Arayan öğretmen de var hiç arayıp sormayan da. Kişinin kendisinde bitiyor iş. Ama ben zapt edemiyorum artık çocukları, bakmıyorlar derse daha fazla.

Okulda en azından bir şeyler duyuyordu, arkadaşları, öğretmenleri var diye bakıyordu. Evde bu düzeni sağlamak çok zor. Ben yetemiyorum. Abisi de ilgilenemiyor çalışıyor. Biz çok zorlandık bu dönemde. 

Kirayı ödeyemedik ama şu anlık ev sahibiyle ilgili sıkıntı yok ama faturayı ibb askıda faturadan ödedik.

Evdeyiz, çocuklar kurallara uyuyor, dışarı çıkmıyorlar, biz bile, eğer pazara gitmemiz gerekirse, BİM’e gidiyoruz, bunun dışında dışarı çıkmıyoruz.

Eskiden ablasıyla birlikte uyumuyorlardı. Şimdi birlikte uyuyorlar. Eskiden ablasıyla kavga ederlerdi şimdi kanka olmuşlar anlaşmaya çalışıyorlar.

Küçüğün öğretmeni yazıyor ama büyüğünkinden kimseler aramadı.

Çok yetersiz bir sistem bence.

İnternet yok ama eşimin telefonunda var. Ben de paket alacağım.

İş düzenimiz bozuldu alım gücümüz azaldı.

Televizyonda bilgi alıyorum. Malesef yetersiz.

Virüsün nasıl bulaştığıyla ilgili hep farklı açıklamalar yapılıyor. O kafamı karıştırıyor. Bir de hastane durumu. Gidelim mi gitmeyelim mi? İlaçları yazdırmak lazım ne yapalım?

Haberlerde çıkan doktorları dinliyorum. Her dediklerine inanmıyorum ama bilgilendik de baya. Bazen onu yiyin bunu yemeyin diyorlar onları hiç ciddiye almıyorum, çocuklara meyva yedirmeye çalışıyorum. Biraz da ne aldıysak o tabi.

Uzaktan eğitim çocuklar için bence çok gereksiz. Çünkü çocukların odaklanmaları mümkün değil. Ben bile dinlerken sıkılıyorum. Ama itekliyorum kızımı. Tabiki ciddiyette yok. Sıkılıyor izlerken. Eğitim sisteminin tamamen değişmesi lazım bence. Ne yapılabilir çok karışık aslında ama ben de bilemedim şimdi.

Öğretmenden bilgi geliyor ama öğretmenden pek memnun değilim aslında. 

Çocuklar da gerildi tabi, devamlı endişeli cümleler duyuyorlar televizyondan. Biz de gerginiz, haliyle birbirimizle uğraşıyoruz ama cidden çocuklara nasıl yaklaşmam lazım ben çözemedim bu süreçte. Böyle biri anneleri babaları bilgilendirseydi iyi olurdu.

Aldık 1000’lik yardımı ama bitti, 3 çocukla bu şekilde kira ödeyip bir de market alışverişi yapmamıza imkan yok. Çalışamayacaksak köye gideriz.

Biz köye geldiğimiz için internete girmiyoruz burada pek, aslında telefonumda vardı benim ama çocuklara vermiyorum zaten çekmiyor da çoğu yerde.

Evde internet var ama bilgisayar da sorun var.

Evimizin iskanı yok o yüzden internet  bağlatamadık.

Telefona ekstra paket aldık. Gerekiyor tabi evde, çocuklar da istiyor ben de kullanıyorum. 

İlk başlarda haberleri izliyordum sık sık ama psikolojim bozuldu sadece benim değil, çocukların da bozuldu. İçimiz dışımız korona oldu. Bir de tartışma programlarında falan biri ak derken biri kara diyor. Kime inanacağız belli değildi. Ben de kestim izlemeyi.

İnternetten sağlık bakanı neler diyor bakıyorum ama hasta daha fazla insan olduğunu düşünüyorum.

İnternet yok şu an ama ufacık evde bir televizyon yetmiyor ki, ben istiyorum bağlatalım. Çocukların da ihtiyacı var ders için, televizyonla hiçbir şey olmadı.