haklar ve ifadeler Görüş, öneri ve yorumlarınız için bize ulaşın

Elbette dışarı çıktım… Çünkü bir süre sonra insan evde bunalıyor. Komik bir olay başıma geldi. Evimizin terasında babamla vakit geçirirken kedi sesi duyduk. Kediyi sevdim sonra kedi ısırdı pis kedi ama çok tatlıydı. Bende hastaneye gittim o yüzden çıktım, bazen de arkadaşlarımla buluştum.

Gerekirse hepimiz bır oda da kalırız, hastalanan kişiye yer açarız. Napalım? 

Hiç yalnız kalamazsın bu evde. Deneriz ama nasıl olacak? Burada yalnız kalacak yer yok. Ama dikkat ediyoruz, dışarıda kapının önü dışında bir yere gitmiyoruz.

Yani zamanı ileri almak isterdm. Bir yıl, iki yıl filan yani. Korona o kadar da almaz bence Teknoloji daha artsın diye, onun için.

Dışarı çıkmıyoruz pek. Maske satışı başlayınca kendimiz aldık, şifre gelmedi bize. 

Uzaktan eğitim iyi gidiyor. Bazen pek anlamıyorum. Dersler kısa olsa, çok uzun çünkü. Çok ödev yapıyorum. Bir saat filan bakıyorum EBA'ya

Bilgisayarda savaş oyunları oynuyorum. Arkadaşlarla online olarak eksikliği hissettiğim oyun ise futbol. Toptan ilk defa bu kadar uzağım. 

Yani her gün sadece derslerden konuşuyoruz. Yani sadece derslerden... Aslında öğretmenimiz bize her gün yaptığımız programı istiyor ve biz onu yazıyoruz. Yani kaç sayfa okuduğumuzu kaç saat ders yaptığımızı, tekrarladığımızı, soru çözdüğümüzü böyle şeyler soruyor, biz de cevabı veriyoruz. Her gün öyle gidiyor.

Bizde televizyon olmadığı için yok. EBA’ya çok girmeye çalıştım, hiç olmadı. Bilmiyorum vallahi, çok denedim şey yaptık. Yok benim yani okuldan şifre istedik, verdiler. Ama hesabıma girmek istediğimde giremiyorum. Diğerleri girebiliyor ama ben giremiyorum. Ama şey yapıyorum, test falan çözüyorum evde.

Biz köye geldik. Boş alan çok. Oynuyorum tüm gün, endişelenmiyorum.

Hiç yapamıyorum. EBA'ya erişemiyorum..  Fene çalıştım. Anlamaya çalıştım. Sonra matematiği. İlk önce en önemli dersi yapmaya çalıştım ama olmadı... Her gün değil, ara ara oynuyorum.

Ben dünyayı tamamiyle değiştirmek isterdim. Mesela insanların bakış açısını...  Yakında gelecek çok büyük olacak ve evler devasa olacak falan diye. Bence yakında insanlar doğanın kıymetini anlayacaklar ve doğayı yeniden güzelleştirmeye başlayacaklar. Ben bunu isterdim ki insanlar en sondan en başa doğru gitse. Mesela biz şimdi taş devrine doğru gitsek. Şey de olabilir aslında geçmişe gidebilsek. Mesela o zaman şu an mesela dünyanın çok kirlendiğini söylüyorlar. Biz o dünyayı bilmiyoruz ki. Ama geçmişe gidebilseydik dünyanın nasıl bir yer olduğunu görebilirdik.

Koronayı geçirmek isterdim. Çünkü herkese bulaşıyor. 

sosyal medyada Yusuf El-Mena diye biri var. Cumhurbaşkanının konuşmalarıyla ilgili videolar ve haberler paylaşıyor. Ya da bir başka sohbet ortamı, daha güvenilir ve bir çok faydalı bilgi veriyor. Güvenilir olmayan medyaya inanmıyoruz ve yalan haberleri izlemiyoruz. Biz sadece bu kişiyi takip ediyoruz.

Maddi kaygılardan dolayı köye geldik biz. Kaygılanmıyorum şu an. Burada vaka yok. Rahat ettik burada. Hava alabiliyoruz yani, ama İstanbul’da kalsaydık ne yapardık bilmiyorum. Ailedekiler destek oluyor.

Yok. Bir şey var. Korona gerçek olduğuna inanmıyorum. Ben şey olduğunu düşünüyorum. Biz nasıl söyliyim. Normal bir hasta. Türkçe bilmiyorum adı. Ha grip. Korona çıkmadan önce öyle grip geçiriyorduk zaten. Aynısı korona gibi öksürüyoruz, hapşırıyoruz. Sonra o kadar. O kötü bir hastalık ama yani ölecek bir şey değil bence. Evde kalmamız saçma biraz. Sorum olsaydı google'a sormak isterdim. 

iyi gidiyor işte derslerime çalışıyorum. Ben de öyle birazcık anlayamıyorum. Sorularımı öğretmene sorabiliyorum. Örnek veriyor anlamazsam başka bir örnek veriyor, anlıyorum. 

En çok x ile konuşuyorum. Oyun oynuyoruz beraber telefonda.

Korona virüsünü öldürmektir. Başka yok. 

Pek iyi sayılmam, birazcık stres var. 3 aydır hep aynı şeyi yapmaktan bıkkınlık geldi. 

Koronayla ilgili merak ettiğin şeyler? Yok. İlgili haberleri takip etmiyorum. Bir şeyi merak etsem anneme sorardım.

Fazla bir önlem almadık çünkü biz köye geldik, burada herkes akraba tabi. İster istemez görüşüyoruz. 

Güzel. Ödev veriyorlar. Yaptığım oluyor. Daha devam ediyoruz. Mezuniyet için daha var.

Yok. Haberleri takip etmiyorum. Annem dedi ki sen bakma. Aklında tutuma falan dedi. Aklıma soru gelse anneme, amcama sormak isterim.

İzin günü de dışarı çıkmadım. İstemiyorum. Haberlerde virüsün hemen bulaştığını gördüm. Bizim mahallede de vardır. O yüzden istemiyorum.

Bu olay ne zaman bitebilir. Bence Amerika'ya sorabilirdik. Evet her gün bakıyorum.

Okulu çok özledim. Aslında biz okulda bedene çıktığımız zaman mendil kapmaca oynuyorduk. Burada korona.. okula gitsek.. keşke okul olsaydı da arkadaşlarımızla beraber mendil kapmaca oynardık. Bi de biz okulda bedene çıktığımız zaman mendil kapmaca oynadığımız için çok alışmışım mendil kapmacaya. Çok özlüyorum. 

Okulu özledim, hem de çok. Arkadaşlarımızla görüşüyoruz. Öğretmenle görüşüyoruz. Ben yaz tatilinde tatilde değil okulda olmak istiyorum.

Böyle çalışmaya deniyorum, tek başıma ama olmuyor. Sonra kızıyorum bırakıyorum. Oturuyorum biraz. Sonra biraz ezberlik yapıyorum. Sonra yatıyorum.

Hiçbir şey. Kedi isterdim. Kedi için de ev isterdim.

Yok. Olsaydı anneme babama sormak isterdim. Onlar bilmiyorsa mesela google'a bakarım ya da youtube'a bakarım.

Biz Mersine gidiyoruz. Babamla abimle de gidiyoruz. Ve Korona bitsin.

Zamanı geri döndürmek isterdim. Çin'e gidip insanları korona virüsü olacak diye gidip söylerim onlara dikkat etsinler diye. Bu o zaman olamazdı. 

Okul genellikle çok dersleri özlemesem de. Dersleri çünkü burdan görüyoruz dersler.

Bu korona’yı bitirmek isterdim. Hemencecik okula gitmek isterdim. Bir de okulu saat bire almak isterdim. Sabahları o kadar uyanamıyorum. Uykum geliyor.

Yok. Hayır haberleri takip etmiyorum. Bizde haberlerde koronayla ilgili hiç bir şey söylemiyor. A haber herhalde. Burada karşımızda bir arkadaşım var o Türk. O zaten haberleri izliyor, bize söylüyor. Sadece camdan görüşüyoruz. Cumhurbaşkanına sormak isterim.

Maske takmayın dediler, sonra takın dediler. Takıyoruz şimdi. Ellerini yıkatıyorum çocukların sürekli. 

Çocuklar kaygılı değil bence, ben onlara yansıtmıyorum ama ben kaygılıyım aslında. Çok temizlik yapıyorum. Ama yapmak da lazım.

Ruh hali olarak daha sinirliyim. Evden ve aynı şeyi yapmaktan çok mutsuzum.

Yani ben sevdim de birazcık çok kötü böyle bir şeyleri var mesela. Bazen mesela dersler çok kısa oluyor. Yani dersten çok şey fayda çıkaramıyorum. Bir de şey mesela konu anlatımı çok kısa oluyor yani. Mesela dersin %25 i konu anlatımı geri kalan hep soru. Mesela dersi anlayamayan soruları çözemiyor. O yüzden mesela yine tekrar falan yapıyorum. Ama birazcık karışık oluyor.

Bu durumdan çok korkuyoruz, eğer devam ederse, evde bir parça ekmek kalmayacak. Ve evin kirası, bu ay nasıl ödeyeceğimizi bilmiyorum. Kocam depresyonda, onun depresyonunu artırmamak için onunla da konuşamıyorum, bu durumdan çok korkuyorum, Korona’dan ziyade, esas en çok bundan korkuyorum.

Çok. Oradaki arkadaşlarımı yani orada sevdiğim dersler var. Mesela orada türkçe var. Türkçe sözlük ve zıt anlamlı kelimeler var. 

Okulda hiç işlemedik şeyleri orda işliyorlar. Çünkü farklı okullar vardı ya mesela, farklı okullardaki liseler ilerlemiş. Onlar sonra öğretmenler ona göre gidiyor.

Acaba yakın bir sürede bitecek mi yoksa devam mı edecek. Kime sormak isterdim bilmem.

Mesela Masaa’ın hocası çok güzel şeyler gönderiyor, ama bizim öğretmen göndermiyor.

Dersleri bayağı iyiydi. Ama öğretmenini yakından takip ederek öğreniyordu ama şimdi oğlum derslere katılmadığından ve televizyon öğretmenle derse katılmak gibi olmadığından, (eskisi gibi olmuyor).

Ama hayır ben telefonumdan izliyorum ben.

Evde iş yükü çok bunalttı. Yemekten temizlikten çok sıkıldım.

Hayatta para yok. Ne almak istersek alıyoruz yani. Para olmasın. Hatta okula gitmek istersek gidelim, istemezsek gitmeyelim. Sınavlar olmasın. Ödev de yok.

1 ay önceki konuşmadan sonra izin günleri hariç hiç dışarı çıkmadım. Çünkü hastalık kapıp bunun stresini çekmek istemem.

İnsanlara mesela yani korona oluyorlar ya. Onlara ilaç verirdim. 

Koronayı götürmek, okulların açılmasını isterdim. Daha fazla oyun oynamak filan isterdim.

Resim çizmek istiyorum ama yer yok evde. Salondaki masada annem oluyor, babam oluyor. Odada kardeşim oyunumu bozuyor.

Ben asıl evsiz kalırsak diye korkuyorum. Bizim gelirler durdu mesela. Temizliğe gidiyordum şimdi gitmiyorum. Kocam iş arıyordu. Önümüzdeki ay bu evde olursak, bu izolasyon bizim için yeterli.

Çok sıkıcı. Hep aynı şeylerden bahsediyorlar her ders. Mesela fen dersini izliyorsun, bir ders aynı şeyleri, bi ders konuyu anlatıyorlar, bir ders konu tekrarı, üçüncü ders konu testi… Hep aynı konu, aynı şeyler. Bir de hep aynı cümlelerle konuşuyorlar.

Okulda arkadaşlarınızla ya da öğretmeninizle bir [çevrimci] grubunuz var mı? - Hayır - Hiç bağlantı yok mu? - Hayır, arkadaşlarımın ve öğretmenimin var ama bana numarayı vermediler. Bana söylemediler bile. - Neden? Sorabildin mi? - Bilmiyorum. Söyledim. Beni anlamamış gibi yaptılar.

Hastaneye gitmek de sıkıntı şu an. Toplu taşımaya binmek istemiyorum. Ambulans korona olursan geliyor ama ben hamileyim diye gelmez ki. Ben de gidemedim işte. 

Bütün gün ev işiyle uğraşıyorum. Kızımla pek vakit geçiremiyorum bu ara. Çünkü şu salgın sürecinde üstüne gidiyorum gibi hissetmesini de istemiyorum. İstanbul a gelince zaten yeterince sorumluluğu olacak ve o yüzden buradayken tadını çıkarsın istiyorum. Kızım akıllı ve büyüdükçe huyları değişiyor. Bu sinirlerimi bozuyor. Galiba fazla sorumluluk yüklemek istiyorum. Bana yardım etsin vs ama 8 yaşında bir çocuk sonuçta.

Hediye isterdim. Oyuncak. Barbie.

Var da ama onlar da bizim gibi. Annem Türkçe bilmiyor, babam da Türkçe bilmiyor. Abim de kendini... Benim abim var, kendini ödevlerini yavaş yavaş yapıyor. Bana da yardım edemez.

Bazen kardeşimle saklambaş gibi oyunlar oynayabiliyoruz. Kesinlikle en çok voleybol oynamayı özledim. Okul sonrası kurslara kalıp çoğu zaman voleybol oynardık. Kesinlikle eksikliğini hissediyorum.

Koronayı burdan götürmek. Hemen merkeze gitmek.

Korona virusunu bitirmeyi dilerdim. Bir de televizyonda arapça da filmler çıkmasını dilerdim. Çocuk kanallarında yok.

Yıllardır samimi olduğum bir dostum var. Bir kardeşim olsa ondan daha çok severdim. Onunla her hafta izin günümüz olan Çarşamba günü buluşuyoruz. Onu çok seviyorum.

Sokakta top oynamayı özledim. Evde annem izin vermiyor.

Neyi değiştirmek isterdim, hayatımı. Mesela gücüm olsaydı babamı ve abimi istanbula getirirdim ve halepteki savaşları bitirirdim ve koronayı da bitirirdim.

Yok. Kime sorsam. Ben genelde böyle garip haberleri kankama Damla'ya soruyorum. O hep bülteni takip ediyor. Hatta koronavirüsün ilk habercisi o olabilir bence.

Kardeşimle oyun oynuyorum, yemek yiyorum, benim bir muhabbet kuşum var, adı da Maviş, bizi çok seviyor, hiç gagalamıyor. Kendi kıyafetimi kendim giyiyorum, koronavirüsten önce mutsuzdum, şimdi evdeyim annem kardeşim babam hep yanımda o yüzden koronadan sonra daha mutluyum.

Sosyal izolasyon yapabilmek bu evde zor açıkçası. Şu an normalden de kalabalığız, annemle babam da bizde kalıyor. Biz zaten 5 kişiydik, şimdi 7 kişiyiz. Ev 2 odalı. Yasak kalksa biz gideceğiz aslında, belki eşimin ailesinin yanına gideriz diyoruz. Onlar köyde kalıyorlar. Orda izolasyon olabilir.

Okulu özlemedim ama okuldaki arkadaşları özledim. 

Köyde olduğumuz için dışardayım hep. 

Sigortam yok ki, benim de çocukların da. Babası işsiz çocukların. Ben de temizlikle geçiniyorum, benim de yok. Üstüne bu evde kalma zorunluluğu gelince, iyice karıştı durumlar. Hastaneye gitmedik ama gitmemiz gerekse nasıl gideriz emin de değilim. Bütün masrafları devlet karşılayacak mı? İlaç mesela alamıyoruz şu an. Geçen ay kızım ateşlendi, bekledik geçti.

Hani bazen oluyor ya, hocalar anlatıyor ben derslerden çok geri kaldım. Yani aşırı geri kaldım ben derslerden. Okula gitsem daha mutlu olurdum. Orda hocalar anlatırdı falan çalışırdık.

Korona bitsin isterdim. Parkta bir oyuncak olsun isterdim.

Düşünmek lazım bilmem. Bilmiyorum yani aklıma bir şey gelmedi şu anda. İlk önce koronayı dünyadan kaldırmak. Tamamen. Başka bir şey, internette çok görüyorum. Hayvanlara insanlara zulüm. Onları kaldırmak istiyorum. Böyle.

Zamanı durdurmak mesela. Zaman dursa, zaman altından paradan her şeyden daha pahalı. Mesela zamanı durduran bir şey yok yani. Dünya onun için. 

Çok temizlik yaptım başta şimdi azalttım. Dışarı çıkmamak lazım ama para da kazanmak lazım, kararsız kaldık. Ama zaten işler azaldı pek çıkmıyorum.

Çok özledim. Tüm arkadaşlarımı özledim. Diğer okuldaki arkadaşlarımı da özledim. Onları da seviyoruz.

Salgınları falan bitirmek isterdim mesela. Onların bitmesini isterdim. Özel bir sistem olmasını isterdim. Okula rahatlıkla girip çıkardık. Her şeyin hastalıksız olmasını isterdim.

Çocuklara kaygımı yansıtmak tabii istemiyorum ama ailedekilerin çoğunda hastalık var. Çocuğumun birinde ileri derecede astım var, eşim de kalp var. Çok dikkat ediyorum, bu da üstümdeki yükü artırıyor.

Çocukların dikkati dağılmasın diye onlarla nerdeyse kavga ediyorum. Her zaman yanlarındayım.

Hiçbir şekilde ulaşamıyorum. Hem de EBA’dan ödev gönderiyorlar. Ödev gönderdiklerinde ben yapamıyorum. Hem de eksi atıyorlar bana. Eksi atınca benim ortalamam düşüyor.

İnternet yetmiyor, arkadaşlarım internetteler ama ben giremiyorum.

Güvende hissetmiyorum ama temizlik konusunda çok titizdir annem. İşe de gitmese daha iyi olabilir ama çok dikkat ediyor eve geldiğinde hemen duş alıyor. Aslında evde kalsak iyi ama annemle babamın çıkması gerekiyor.

Evet oynuyorum , kardeşimle hayvan taklidi yapıyoruz, arabalarla oynuyoruz, santranç oynuyoruz, kitap okuyoruz, ödevim varsa onu yopuyorum, internetten oyun oynamıyorum. resim yapmayı sevmiyorum. 

Ben bu sene sınava girecektim ama herhalde giremem çünkü kimliğimin değiştirilmesi gerekiyor. (Sınava girmeden de liseye gidiyor musun?) Aynı okulun lisesine gidicem. Aslında girmeye korkuyorum.

Çin'e geri döndü korona. Bitti dediler, geri döndü. Yani kim cevabı bilirse. Başta babama, bilmezse anneme, annem de bilmezse internete.

Bazı konularda annem yardım edemiyor kız kardeşime, sözcükte mesela ekler oluyor, sözcük değişiyor. İşte annem çıkartamıyor anlamını, ben o zaman anlatıyorum kız kardeşime. Hikaye falan olunca ben ona okuyorum, anlamını anlatıyorum. Ondan biraz özetliyoruz o da bana anlatıyor, öyle çözüyoruz.

Evde çok sıkıldım, Oyun arada oynuyorum. Evde oyun olarak ‘’ Kendine Güveniyor musun ? ‘’ oyununu oynamayı seviyorum. ( Arkası dönük şekilde arkandakine kendini sırtüstü bırakmak üzerine oynanan bir güven oyunu...)

Ben spiderman olmak istiyorum. Bilmiyorum çok şey yok yani.

Eskiden keşke tatil olsa diyordum şimdi keşke okul olsa diyorum.

Bazı konularda annem yardım edemiyor kız kardeşime, sözcükte mesela ekler oluyor, sözcük değişiyor. İşte annem çıkartamıyor anlamını, ben o zaman anlatıyorum kız kardeşime. Hikaye falan olunca ben ona okuyorum, anlamını anlatıyorum. Ondan biraz özetliyoruz o da bana anlatıyor, öyle çözüyoruz.

Bence (okuldaki) dersler daha eğlenceliydi çünkü hocalar sıkılmayalım diye şaka falan yapıyorlardı, bazen arkadaşlarınla sohbet edebiliyordun derslerde. Ama EBA olunca...

Markete gitmeyi azalttık. Maske de kullanıyoruz.

iyi gidiyor işte derslerime çalışıyorum. Ben de öyle birazcık anlayamıyorum. Sorularımı öğretmene sorabiliyorum. Örnek veriyor anlamazsam başka bir örnek veriyor, anlıyorum.

Kabul etmedi, kirayı istedi, kapıya geldi, burada dördüncü yılımız, daha önce onu hiç kapımızda görmedik. Eve girerken verdiğimiz depozitodan kesmesini istedik, kabul etmedi. Depozito olarak 1500, hayır 2000 ödemiştik ama kabul etmedi. Her şey bir yana, kira bir yana, özellikle destek verebilecek kimsen yoksa, kirayı ödemen gerekiyor, bu bir sorun.

Uzaktan eğitim hiç iyi değil. Hiç bir şey anlamıyorum. Bazen izlemeye devam ediyorum. Bazen de bizde EBA yoktu ya, çalışamıyoruz çok. Sadece grupta anneme vidyo gönderiyorlar. Okul grubunda. O vidyoları izliyorum ama her gün değil. Annemin arkadaşı Suriyelilere tercüme ediyor. O bize vidyoları gönderiyor. Bazen o vidyoları anlıyorum. Bence de çok sıkıcı.

Evde abimle ablam var ama yaş farkından dolayı yalnız kalıyorum genelde. Arkadaşlarımı özledim.

Medyayla ilgili, yeterli ama biraz gereğinden fazla [gülüyor] hangi bilginin doğru, hangi bilginin yanlış olduğunu bilemezsin, sayılara baktığımız bir noktaya geldik, artışın stres yarattığı bir noktaya, şimdi… gerekmediği sürece dışarı çıkmıyoruz ve bu en önemli şey, ama korku, paranoya ve obsesyon noktasına varmak istemiyoruz.

Dışarıya hiç çıkmadım, çünkü koronavirüsü var. 

Yani şu an merak ettiğim tek şey ilaç olabilir. Ben genellikle ailemle paylaşırım bu konuları. Arkadaşlarımla konuşunca onlara da sorarım. Haberlerden bir şey gördün mü, yenilikler var mı mesela.

Bisiklete binmek için dışarı çıkıyorum. Bazen. 

Olmaz bence. Çünkü yer yok. Üst üste yaşıyoruz, mutfak, oda...

Yoruldum artık. Beslenme ve uyku düzenimde değişmeler oldu sürekli yiyorum ve ne kadar uyusamda hep uykum var.Aşı bulunacak mı gibi sorular var sürekli kafamda. 

Türkçe bizim için hiç kolay değil… B1 seviyesine geldim ama oğluma açıklama yapabilecek düzeyde değilim. Türkçe’den Arapça’ya çevirmek, özellikle de küçük bir çocuk için çok zor. Biraz zaman alıyor, okuyorum, anlıyorum ama oğluma açıklamak için zamana ihtiyacım var.

Evet özledim ya. Bir şeylerle uğraşırdım orda, derslerle uğraşırdım. Arkadaşlarımla uğraşırdım. Şimdi şey uğraşacak şey yok.

Kazanç durumu bence sorun. Büyük oğlumla kocam inşaatta çalışıyordu. Şu an çalışamıyorlar. Bu ay sıkıntı değil ama önümüzdeki ay için düşünüyorum tabi. Sıkılıyorum. Zaten evde kalabalık, yemek, temizlik çok iş var. Ama tabii çok şükür evdeyiz diye de dua ediyorum.

Toplu olarak alisveris yaptik. Haftada bir yada 10 gunde bir. Maske ile ciktik. Maske kodu geldi. Bence onlemler super olmasa da genel olarak yeterliydi.

Biraz özledim, biraz da özlemedim. Çünkü her sabah yürüyerek gidiyorum. Uzak biraz. O yüzden. Hocaları özledim. Sıramı özledim. Benim sınıf hocam sıramı değiştirecekti. Yani ilk sırada oturacaktım ama kapandı.

Sekizde kalkmak özlemedim. Eve geç gelmek özlemedim. Saat beşte dönüyorum. Kurs vardı bir de o yüzden. Matematik, türkçe, ingilizce kursları. Kurslar anlamaya yardımcı oluyordu.

Hayatta bir sihirli değnek? Çok şeyi değiştirirdim. (Örnek veremiyor)

Koronayla ilgili şeyleri babama ve anneme sormak isterim. En çok babama çünkü doktor olduğu için çok iyi biliyor.

hayır. Ben açmıyorum bunları. Mesela bir evde başkası duyuyor bir şeyler, ben bunları açmıyorum. 

Ama dili anlamıyoruz, ne dediğimi anlıyor musun? Yanlış bir şeyler olmasından korkuyoruz.

Arkadaşlarımla görüşmüyorum. Sadece bir arkadaşım var görüştüğüm. Onunla da telefonda oynuyorum.

EBA’ya da giremiyorum. Bilmiyorum, girmiyor. Benim şifrem var. Ben girdiğim zaman yazıyor ki milyonlarca öğretmen ve öğrenci EBA’da şimdi.

Yok. Ne zaman korona bitecek. Hiç kimseye sormak istemem.

Deftere çok yazı yazıyoruz. Bir de EBA’dan ödevler veriliyor. Her gün ödev yapıyorum. EBA 7’den 9’a kadar EBA açıyorum.

Kas hastalığı var bende. Düzenli doktora gidiyorum. Bu ara gitmedim. Gitmek daha tehlikeli olur ama mesela atak geçirsem sıkıntı olur.

Kızım artık (beni) dinlemek istemiyor, ...tatilde olduğunu düşünüyor, sorun bu, oturup televizyon izlemek ve oyun oynamak istiyor.

Ben kendimi güvende hissediyorum aslında ama ailemi düşünüyorum, dedemle babaannemi düşünüyorum. Dikkat ediyorum ben. Bahçeye bile çıkmıyorum bu ara. Annem de izin vermiyor.

Her gün dışarı çıkıyorum, eğleniyorum. İstanbul da olsam evde kalırdım çıkamazdım. 

Çocuklar evde, ben evdeyim o yüzden şu an endişelenmiyorum. Ama burada yakınım yok benim. Tek başıma çocuklara baktığım için zaten işe gidemezdim onlar da gelme dedi gitmiyorum. Annem burada olsaydı iyi olabilirdi. O memlekette, Hakkari’de. Şimdi ben hastalansam mesela gerçekten çocukları kime bırakırım onu bilmiyorum.

Uzaktan eğitim iyi gidiyor. Bazen pek anlamıyorum. Dersler kısa olsa, çok uzun çünkü. Çok ödev yapıyorum. Bir saat filan bakıyorum EBA'ya

Güzel. Ödev veriyorlar. Yaptığım oluyor. Daha devam ediyoruz. Mezuniyet için daha var.

Çok sıkıcı. Hep aynı şeylerden bahsediyorlar her ders. Mesela fen dersini izliyorsun, bir ders aynı şeyleri, bi ders konuyu anlatıyorlar, bir ders konu tekrarı, üçüncü ders konu testi… Hep aynı konu, aynı şeyler. Bir de hep aynı cümlelerle konuşuyorlar.

Resim yapıyorum. Mandallarla oynuyorum. Kardeşim yardım ediyor.Otopark yapıyorum. Yarış arabası yeri yapıyorum.. Yemek sevmiyorum. Çikolata seviyorum. Yatmak istemiyorum.

Küçük olanlar çalışma zamanı geldiğini anlayamıyor, onları ittirmek zorundasın.

Onları takip ediyorum ve ciddiye alınca EBA’daki ödevlerini yapıyorlar ve televizyondaki derslerini izliyorlar.

EBA yok. Sisteme giremiyoruz. Kardeşim olayı yanlış anlamış. Dernekten birileri vidyo gönderiyorlar. Ara ara yapyoruz. Zaten çok girmiyoruz ki. Çünkü herkesi geçirdiler. Nur şimdi 6, ben de 8 oldum. Evet herkes geçmiş yani o yüzden kimse EBA'ya falan takılmıyor yani.

Tabletimde şeyleri izliyorum, tabletimde bir uygulama var, şey TRT Eba’yı izlemek için. Çünkü TRT bizim televizyonumuzda çıkmıyor. TRT EBA’ya çıkıyor ama orda çıkmıyor. Kardeşim için ilkokul. Yani kardeşim televizyondan ben tabletimden.

Hayır yok. Bir tane internet şeyi var oradan nerede ne kadar şey var diye bakıyorum. Eskiye göre daha az bakıyorum. Kime soracağımı bilmiyorum.

İlk önce evimi değiştirirdim. Sonra kendime ait bir oda yapardım. Bilgisayar yapardım kendime ya da telefon. Sonra koronavirüsünü öldürürdüm. Sonra tüm fakirlere yardım ederdim. Onlara ev yapardım. Sonra alışverişe giderdim. Her şey. Mall'a giderdim. Orada muhtaçlara yardım ettirirdim.

Evde oyun oynamıyorum. Telefon hariç. Zaten ev dar bir de ben hareketlenince hiç olmaz gibime geliyor… Darma duman olur etraf. 

Yok. Olsaydı doktorlara sormak isterdim.

Yapacak hiçbir şey bulamıyorum. Dersleri izleyemiyorum, arkadaşlarım yok. Arada görüntülü konuşuyoruz ama sıkıcı geçiyor günler.

Hiç yoktan iyidir. Yok yani bu olmazsa kimsenin yani çalışma hevesi olmaz. Çünkü böyle de mesela yeni bir şey oldu herkes için internetten eğitim falan. Herkes böyle heyecanlandı falan. O yüzden mesela herkes izliyor artık. Mesela ilgisiz öğrenciler falan onlar da değişti internet yüzünden. Bir tane arkadaşım vardı hiç şey yapamıyordu, ama internet falan duyunca hemen başladı yani.

Vallahi iyi ama... çok değil yani. Biraz kötü geçiyor yani çünkü soru sorduğumuzda...yani hiç kimse yok yani öğretmen birisi yok. Okul daha iyi yani okulda biraz daha anlayabiliriz.

Sanki korona bizim işimizi daha da kirli bir iş yaptı. Daha öncede ben kağıt toplarken insanların bana bakmadığı dikkatimi çekiyordu ama şimdi çalışıyorum diye virüslü olduğumu düşünüyorlar o yüzden kaçıyorlar gibi geliyor. Bunun değişmesini, evde kalmayı isterdim tabi ama evde kalmak öyle kolay değil bizim için. Ben de istemem hastalanayım.

Hiç. İstemezdim. Şimdi yok aklımda. 

Telefonum olsaydı x’le konuşurdum ama konuşamıyorum telefonum yok.

Mesela bu ay aşıya götürmem lazım bebeğimi ama emin değilim ne yapmalıyız? Hangi hastaneye gitmek daha güvenli kafam karışık. Bazı hastanelere korona hastası gelmiyormuş ama işte bilemiyorsun belki hasta olduğunun farkında değil, nasıl bileceğiz?

Ondan on, çok özledim. Ben arkadaşlarımla oynuyorum, arkadaşlarımla görüşüyorum falan. Bir de ders çalışıyorum. 

Virüs bitsin artık. Maddi ve manevi çöküşe geçtim iyice. Psikolojik olarak da pek iyi sayılmam. 

Okulu özledim ama okulda güvende olmayacağımı düşünüyorum. Evde olmak iyi o yüzden. Markete giderken bir yere dokunmuyorum. Alacağımı alıp geliyorum. Oyalanmıyorum hiç.